Ερευνητές από το μεγάλα πανεπιστημιακά ιδρύματα των ΗΠΑ, διαπίστωσαν ότι οι περισσότεροι από εμάς φιλοξενούμε επάνω στην επιδερμίδα του προσώπου μας μικροσκοπικά παράσιτα.
Ονομάζονται Demodex, ζουν μέσα στο θύλακα της τρίχας και τρέφονται από τα λιπαντικά έλαια που εκκρίνουν οι αδένες των τριχών.
Ονομάζονται Demodex, ζουν μέσα στο θύλακα της τρίχας και τρέφονται από τα λιπαντικά έλαια που εκκρίνουν οι αδένες των τριχών.
Στο παραπάνω βίντεο μπορείτε να δείτε το παράσιτο στο πρόσωπο μας.
- "Γιατρέ από που μπορεί να το κόλλησα;"
Άλλοι ασθενείς, πιο ενήμεροι, εκφράζουν την ερώτηση- άποψη:
-"Μα καλά όλοι οι άνθρωποι δεν φιλοξενούμε αυτά τα παράσιτα στο σώμα μας;"
Η δεύτερη ειδικά ερώτηση εμπεριέχει το στοιχείο ότι η προσβολή από το παράσιτο είναι κάτι μοιραίο, αναμενόμενο, προκαθορισμένο και μιας και το έχουμε όλοι είναι κάτι φυσιολογικό που δεν χρειάζεται καν θεραπευτική αντιμετώπιση.
Οι απαντήσεις που θα δώσουμε σε αυτά τα εύλογα ερωτήματα θα ξεκαθαρίσουν αρκετά το τοπίο μιας και το διαδίκτυο αποτελεί τεράστια πηγή γνώσης αλλά ταυτόχρονα, συχνά, παραπληροφορεί και διαδίδει εντελώς λανθασμένες πληροφορίες.
Αυτή η παραπληροφόρηση ιδιαίτερα σε θέματα υγείας μπορεί να είναι ολέθρια όπως για παράδειγμα στο ζήτημα του εμβολιασμού, όπου χιλιάδες άτομα νόσησαν ή ακόμα και έχασαν τη ζωή τους από ένα "αντιεμβολιαστικό κίνημα" που βασιζόταν σε αντιεπιστημονικές δοξασίες και προλήψεις.
Για αυτό πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί και να ελέγχουμε την ποιότητα και την προέλευση των πληροφοριών που αντλούμε από το διαδίκτυο και ακόμα περισσότερο για τα θέματα της υγείας.
Για τό πρώτο ερώτημα "Πως κόλλησα αυτό το παράσιτο; " έχουμε να πούμε τα παρακάτω.
Πολλοί
από τους ασθενείς μας που είναι ήδη ενημερωμένοι
ότι το παράσιτο demodex μπορεί να υπάρξει
στον άνθρωπο, το σκύλο ή τη γάτα,
συμπληρώνουν: "...μα εγώ δεν εχω ούτε
σκύλο ούτε γάτα".
Η
απάντηση βρίσκεται σε μια πρόσφατη
έρευνα που διαπίστωσε ότι στο 90% των
προσβληθέντων ατόμων από το παράσιτο,
η μετάδοση έγινε από άνθρωπο σε άνθρωπο και το υπόλοιπο ποσοστό μέσω σκύλου ή γάτας.
Δύο είδη παρασίτων demodex βρίσκονται στον
άνθρωπο: το demodex folliculorum που ζει στους
θυλάκους των τριχών μας (κυρίως στις
βλεφαρίδες και τα φρύδια) και το demodex
brevis το οποίο ζει στους σμηγματογόνους
αδένες (κυρίως του προσώπου και των
ματιών).
Αυτά
περιλαμβάνουν
1. καλό και συχνό πλύσιμο
των χεριών και του προσώπου μας, και
2.
ατομική χρήση ειδών υγιεινής (π.χ.
πετσέτες, μαξιλάρια, βούρτσες μαλλιών,
καλλυντικά ματιών κ.α).
Είναι εντυπωσιακό, πόσοι πολλοί ασθενείς πάσχουν απο επιπεφυκίτιδες, βλεφαρίτιδες, χαλάζια και άλλες οφθαλμικές παθήσεις λόγω προσβολής από Demodex.
Είναι εντυπωσιακό, πόσοι πολλοί ασθενείς πάσχουν απο επιπεφυκίτιδες, βλεφαρίτιδες, χαλάζια και άλλες οφθαλμικές παθήσεις λόγω προσβολής από Demodex.
Να
μη παραλείπουμε σε περιπτώσεις επίμονων ερεθισμών των ματιών μας και της γύρω
περιοχής, να επικοινωνούμε με τον
οφθαλμίατρο μας ο οποίος θα μας υποδείξει
εφόσον υπάρχουν ενδείξεις να προσχωρήσουμε σε διαγνωστική εξέταση και θεραπεία για demodex.
Για το δεύτερο ερώτημα "Μα καλά όλοι οι άνθρωποι δεν φιλοξενούμε αυτά τα παράσιτα στο σώμα μας;" η απάντηση μας είναι:
Αυτό που συμβαίνει βάσει μελετών και επιστημονικών στατιστικών είναι:
13% ηλικιών μεταξύ 3-15 ετών έχουν προσβληθεί από το παρασιτικό άκαρι demodex, 69% ηλικιών μεταξύ 31-50 ετών, 84% άνω των 60 ετών, και σχεδόν το 100% μετά τα 70 έτη ζωής.
Μόλις ανακαλυφθούν τα παράσιτα στα μάτια μας, ακόμα και αν δεν έχουμε εμφανή συμπτωματολογία πρέπει να ξεκινήσουμε θεραπεία.
Έτσι μειώνουμε τη πιθανότητα να νοσήσουμε οπότε τότε η εκρίζωση των παρασίτων θα είναι πολύ πιο επίπονη και προβληματική.
Στους παρακάτω συνδέσμους μπορείτε να δείτε τι πρέπει να κάνουμε όταν αποκαλυφθεί ότι πάσχουμε από Δεμοδίκωση (η νόσος που προκαλείται από το παράσιτο demodex):
13% ηλικιών μεταξύ 3-15 ετών έχουν προσβληθεί από το παρασιτικό άκαρι demodex, 69% ηλικιών μεταξύ 31-50 ετών, 84% άνω των 60 ετών, και σχεδόν το 100% μετά τα 70 έτη ζωής.
Μόλις ανακαλυφθούν τα παράσιτα στα μάτια μας, ακόμα και αν δεν έχουμε εμφανή συμπτωματολογία πρέπει να ξεκινήσουμε θεραπεία.
Έτσι μειώνουμε τη πιθανότητα να νοσήσουμε οπότε τότε η εκρίζωση των παρασίτων θα είναι πολύ πιο επίπονη και προβληματική.
Στους παρακάτω συνδέσμους μπορείτε να δείτε τι πρέπει να κάνουμε όταν αποκαλυφθεί ότι πάσχουμε από Δεμοδίκωση (η νόσος που προκαλείται από το παράσιτο demodex):
